Ang mga saligang talata sa Biblia na pinagbabatayan ng konsepto ng “Pag-papawalang Sala ng Biyaya sa pamamagitan ng Pananampalataya” (“Justification by grace through faith”) ni Martin Luther noong panahon ng ‘Protestant Reformation’ ay ang Romans 3:21-31. Kung babasahin natin ang unang bahagi ng aklat ng Romans, doon sa chapter 1:1-20 ay narito ang pagbibigay-diin ni apostol Pablo ng pangangailangan ng buong sangkatauhan ng kapatawaran sa kasalanan. Papaano ito ginagawa ng Dios? Ginagawa Niya ito sa pamamagitan ng pagsugo ng Kanyang Anak dito sa sanlibutan upang mamatay para sa sa atin. At inaakit Niya ang tao na personal na tanggapin itong Kanyang kaloob. Kaya’t sa Romans 3:21-31 ay nakalatag ang buod ng Protestant Reformation, samakatuwid baga’y ang katotohanan na tayo’y tinanggap ng Dios, hindi dahil sa ating merito o’ mabuting gawa, kundi dahil sa karakter ng Dios at sa sakripisyong ginawa ng Kanyang Anak na si Kristo Hesus. Kahit sino ka man, tanggap ka ng Dios dahil sa bisa ng sakripisyo ni Kristo. At upang ipakita na ito ay hindi bagong konsepto o’ isang bagay na inimbento ni Pablo, sa Romans chapter 4, kanyang ipinakita na ang prinsipiyong ito ay umiral na noon pa man sa tipan ng Dios kay Abraham (sa Genesis 15:6), na kung saan si Abraham ay nanampalataya sa Panginoon, at ito’y ibinilang na katuwiran para sa kanya. At upang pagtibayin pa ang kanyang argumento, inihalimbawa ni Pablo si Haring David, na bagama’t inabuso ang kanyang mga kaloob at kapangyarihan bilang hari para sa kanyang makasariling kapakinabangan, na siyang naging dahilan upang bumagsak ang buong bayan ng Israel, ay tinawag Niya itong “isang lalaking kinalulugdan ng Aking puso”.

Mula sa Matandang Tipan, tayo’y dumako sa chapter 5 ng Romans. Nais kung balangkasin muna ang buong bahagi na ito ng Bagong Tipan, pagkatapos ay balikan ang bawa’t talata ng Romans 5:1-11. Ang verses 1-11 ay isang mahabang pangungusap sa Griyego, at bagama’t ito’y isang pangungusap, malinaw na mayroon itong ipinapahayag na tatlong pangunahing katotohanan. Ako’y umaasa na sa paglalatag ko sa inyo nito, ay pag-aaralan din ninyo ng personal ang bahagi na ito ng Romans, sapagkat kinakailangang suriin nating maigi ang nilalaman nito. Nararapat na tanungin natin ang Biblia upang maunawaan natin ang konteksto ng liham na ito ni Pablo sa mga taga Roma. Ano ba ang pagkakahulugan ng salitang ito kay Pablo? Ano ba ang nilalayon ng liham na ito, partikular sa kabanatang ito? Papaano niya ginagamit ang salitang ito sa iba nyang mga aklat? Ano ang pagkaunawa ng mga tao na pinag-uukulan ng liham na ito? Ganitong mga katanungan ang dapat nating itanong sa ating pagaaral, at ang dahilan ay sapagkat napakaraming mga tao ang nangangaral sa atin tungkol sa Biblia, ngunit taliwas naman sa tunay na ibig sabihin sa atin ng Biblia. Itong mga taong ito ay matatalino, edukado, mataas ang pinagaralan, at sila’y tumatayo sa likod ng pulpito at ang mga Kristiyano ay nasisindak at napipilitang tanggapin ang mga bagay na hindi naman talagang itinuturo sa Biblia. Alam ko walang eksperto sa atin, ngunit kinakailangan na matutuhan natin itong aklat na ito, upang alam natin kung papaano natin ipagtatanggol ang ating mga sarili laban sa mga huwad na mangangaral sa ating kapanahunan ngayon.

Kaya’t sa pagbasa ninyo ng verses 1-11, ako’y umaasa na makita natin ang 3 natatanging katotohanan sa pag-talakay ni Pablo tungkol sa “Justification by faith”. Sa talata 1-5, pinag-uusapan dito ang karanasan ng pagiging matuwid, at ang mga bagay na idinudulot nito sa mga mananampalataya, at mamaya ay tatalakayin natin ito isa-isa. Sa verses 6,7 at 8, ay ang batayan ng ‘Justification’; papaano natin tinatanggap ito; saan ito nagmumula; at ano ang layunin o’ pakay nito. Kaya’t ang nauna ay ang ‘subjective experience’ at ang pangalawang bahagi naman ay ang ‘objective truth’. Ang huling bahagi naman ay kung papaano natin ipapamuhay ito, samakatuwid, ang buhay kristiyano. Itong mga talata na ito ang mga saligang talata na ating tinitindigan bilang mga mananampalataya sa Panginoong Hesus. Ito’y isang napakahalagang batayang biblikal na pagka-unawa kung papaano ibinibilang na matuwid ang taong makasalanan sa harapan ng banal na Dios. At palagay ko kung hindi malinaw sa iyo ang katotohanan na ito, maguguluhan ang iyong isipan sa iba pang bagay tungkol sa iyong pananampalataya. Ito ay isang batayang doktrina sa ating pananampalatayang Kristiyano na hindi natin uubrang ikompromiso o’ ipagwalang bahala. Kaya’t samahan ninyo ako sa pagtalakay natin ng liham ni apostol Pablo sa mga taga-Roma, at sinasabi ko sa inyo kung nabasa na ninyo ang Romans o’ nais ninyong matutuhan ang konsepto ng ‘justification by grace through faith’, palagay ko ay magaling na unahin ninyo ang Romans, at kung gumugol kayo ng 3 taon pinagaaralan ito ng personal, binabalangkas, habang tinitingnan ninyo ang inyong mga sarili sa liwanag ng mga katotohanan na nakapaloob dito, kayo ay magiging matatag at malakas sa paraang walang anumang bagay dito sa mundo ang makakaagaw sa pagasang nasa inyo. Ngunit ako’y nag-aalala sa buhay ng mga Kristiyano na dumadadalo lamang tuwing linggo upang makinig at tanggapin ang anumang naipapangaral sa likod ng pulpito ng hindi man lamang sinusuri sa kanyang sarili ang mga katunayan ng mga ito.

Yung salitang ‘yamang’ (therefore, since), malimit na gamitin ni Pablo ang salitang ito bilang isang pananda sa buod ng katotohanan. Ginamit niya ito sa Romans 5:1; 8:1; at 12:1, kung saan tila sinasabi niya “batay sa lahat ng mga sinabi ko nung una, samakatuwid bagay ang pagiging makasalanan ng lahat ng sangkatauhan, Roma 3:23 “yamang ang lahat ay nagkasala, at hindi nakaabot sa kaluwalhatian ng Diyos;”, ang konsepto ng ‘justification by grace through faith’ na umiiral na noon pa sa panahon ng Matandang Tipan, sa chapter 4, ngayon dito naman sa chapter 5, ay ilalatag ito ni Pablo ng buong linaw. Inilalahad ito ni Pablo sa isang lohikong paraan; gumagawa siya ng mga panukala (propositions) at pagkatapos ay inuulit o inilalarawan niya ang mga ito, katulad ng nakasanayan natin sa ating kultura (syllogism).

“Kaya’t yamang tayo’y ganap na pinawalang-sala sa pamamagitan ng pananampalataya,” – ito ang katotohanan na ang Dios ang Siyang gumawa, at ginawa Niya ng minsanan at lubusan. Ang katagang ‘Justified’ o ganap na ginawang matuwid ay isang napakahalagang salita na kung saan ang katuturan nito, kung hindi tayo maingat, malamang magkamali tayo sa pag-unawa, lalo na’t kung gagamit lamang tayo ng Webster’s Dictionary, malamang mabigyan ng kahulugang Ingles ang mga salitang Griyego at Hebreo na libong-taon na ang edad. Si Pablo ay isang Hudyong intelektwal sumusulat sa pamamagitan ng Koine Greek, kaya’t kinakailangan na gamitin natin ang Septuagint, ang Matandang Tipang salin sa Griyego‘. Ang salitang ito (justified) sa Matandang Tipan ay ginamit ng Dios upang ilarawan sa atin ang Kanyang sariling karakter. ‘Katuwiran’ (‘Righteousness’) ay salitang galing sa salitang ‘tambo o’buho’ (river reed) na ginagamit na pamantayang panukat kung tuwid ang mga pader na itinatayo sa konstruksyon. Ginamit ng Dios ang katagang ito para sa Kanyang karakter. Kaya’t kapag nakita ninyo ang salitang ‘righteousness’ o ‘justification’ saan man sa Matandang Tipan, ito ang konsepto na mayroong isang pamantayang panukat sa tao bago siya makakalapit sa Dios, at ang pamantayan na iyon ay katuwirang sakdal. Ito ang kagimbal-gimbal na katotohanan ng Matthew 5:48, “Kaya’t kayo nga’y maging sakdal, gaya ng inyong Ama sa langit na sakdal”. Ang tanong ay, sino ang uubrang tumindig sa ganoong sakdal na pamantayan? Sino ang uubrang mapailalim sa ganoong pagtasa (scrutiny)? Wala, ni isa man sa atin!!!. Maging ang mga relihiyoso, animo’y matuwid na dumudulog sa Dios sa sarili nilang katuwiran sa pamamagitan ng pagsunod sa kautusan ay mabibigo sa pamantayan ng Dios. Maalala ninyo yung sinasabi sa Galatians 3:10-12 na “Sapagkat ang lahat na umaasa sa mga gawa ng kautusan ay nasa ilalim ng sumpa; sapagkat nasusulat, “Sumpain ang bawat isang hindi sumusunod sa lahat ng bagay na nasusulat sa aklat ng kautusan.” Ngayo’y maliwanag na walang sinumang matuwid sa harapan ng Diyos sa pamamagitan ng kautusan, sapagkat “Ang matuwid ay mabubuhay sa pamamagitan ng pananampalataya” (Hab. 2:4). Subalit ang kautusan ay hindi nakasalig sa pananampalataya; sa halip, “Ang gumagawa ng mga iyon ay mabubuhay sa mga iyon” (Rom. 10:5). At maliwanag ang sinasabi ng Biblia, “sapagkat ang lahat ay nagkasala at kapos sa kaluwalhatian ng Dios” (Rom. 3:23). At yan ang malaking problema; Walang sino mang tao uubrang lumapit sa Dios sa pamamagitan ng kanyang sariling gawa.

Kaya’t ang kagimbal-gimbal na salaysay ng ating buhay, na tayong nilikha ng Dios ayon sa Kanyang anyo at wangis upang makipagsalumbuhay sa Kanya (cf. Gen.1:26-27) ay nahulog sa kasalanan. At sinasabi ni propeta Ezekiel na “ang taong nagkasala ay mamamatay” (Ezek. 18:20), na lahat nga tayo ay nagkasala sabi naman sa Romans 3:23. Ano ang gagawin nating mga makasalanan? WALA! Ang Dios sa Kanyang kahabagan sa pamamagitan ng Kanyang Anak ay pumarito sa lupa upang bayaran ang isang halaga upang tayo’y maging matuwid sa Dios. At kinakailangang tanggapin ng tao ang biyayang ito sa pamamagitan ng pananampalataya. Ito ang puso ng Ebanghelyo. Nandirito tayo hindi upang magmalaki sa Dios, nandirito tayo sapagkat tayo ay lubusang iniibig ng Dios. Nais kong balikan ang palasak na talata Ephesians 2:8-9 upang pabulaanan ang pag-aakala ng iba na ang pananamplataya ay isang gawa ng tao: “Sapagkat sa biyaya kayo’y naligtas sa pamamagitan ng pananampalataya, at ito’y hindi sa pamamagitan ng inyong sarili, ito’y kaloob ng Diyos;” Ang ating kaligtasan ay biyaya ng Dios, at ang pananampalataya ay hindi isang gawa. Ang pananampalataya ay ating lohikong tugon sa biyayang iniaalok ng Dios. Maari nating sabihin na, ang pananampalataya ay ang kamay na tumatanggap sa biyaya ng Dios. Kung gaano ka man lumuha, kung gaano kataas ka tumalon, kung gaano man karaming ‘tindig balahibo’ mo ay walang kinalaman sa biyaya ng Dios na ito. Ako’y po’y naaawa sa mga Kristiyanong dumadalo sa gawain tuwing linggo; galak na galak sa pagpupuri at pag-awit sa loob ng bahay sambahan, ngunit paglabas naman ay walang nakikitang pagbabago sa kanilang buhay. Wala namang masama sa emosyong nararanasan sa pagsamba sa Dios. Uubra tayong humiyaw, lumuha, at lumukso, at gawin ang lahat ng bagay na ibig niyong gawin sa konstekto ng pag-samba, ngunit, nais kong sabihin sa inyo na ang tunay na mahalaga ay ang radikal na pag-babagong nababadha sa inyong buhay.

Dumating na ako sa yugto ng aking buhay na aking napagtanto na mayroong apat na pamantayan sa kaligtasan ng tao: pag-sisisi, pananampalataya, pagka-masunurin, at pag-sisigasig. Minsan, mayroong nagtanong sa akin, sa apat na yan, ano ba ang ubra kong laktawan at makarating pa rin sa langit pag namatay na ako? Napag-wari nyo ba ang kamalian sa katanungang ito? Sapagkat ang layunin ng pananampalatayng Kristiyano ay hindi lamang upang tayo’y makasapit sa langit sa araw ng ating kamatayan, kungdi, ang layunin ng Kristiyanismo ay mai-ayon tayo sa anyo at wangis ni Kristo upang ang iba nama’y makasama natin sa pagsapit sa langit. Ako’y naniniwala na mayroong kaakibat na 4 na bagay, noong ikaw ay pinawalang-sala ng Dios: una sa lahat, mayroon tayong kapayapaan. Naaalala nyo pa ba nung araw na hindi pa kayo mananampalataya? Naaalala nyo pa ba yung mga gabing hindi kayo mapagkatulog? Naaalala nyo ba ang pangamba na kayo’y haharap sa banal na Dios? Naaala nyo pa kung ilang tao ang sinagasaan nyo upang makamtan ninyo laman ang pita ng inyong laman? Naaalala nyo ba ang mga araw na iyon? Sariwa pa sa aking mga ala-ala ang nga bagay na yaon. Ngunit nakalimutan ko na talaga yung mga bagay kung papaano ako naligtas. Nakalimutan ko na lahat. Kung anong petsa ako nabautismuhan sa tubig. Ngunit ang hindi ko malilimutan ay isang araw nung ako’y nasa murang gulang pa, noong ako’y nakaranas ng kawalang pag-asa, walang kahulugan sa buhay, walang direksyon sa buhay, at sa bingit ng pagpapatiwakal, ay nagpahayag sa akin ang Panginoon. Sa unang pagkakataon sa buhay ko, naramdaman ko ang pag-ibig ng Dios. Napagwariwari ko ang kahalagahan ng buhay ko. Aking napagtanto ang layunin ng buhay ko. Naramdaman ko ang kapayapaan ng Dios na wari bagang malamig na batis-tubig na bumabalot sa aking buong katauhan. Sa unang pagkakakataon sa buhay ko, nawala ang aking pagkatakot sa Dios. Sa unamg pagkakataon sa buhay ko naramdaman ko ang kapayapaan ng Dios na hindi masayod ng pag-iisip. Kung tayo’y maghahanap ng mga kahalintulad na talata tungkol sa kapayapaan ng Dios, ito’y lubhang magdudulot sa atin pagasa at kagalakan; John 14:27, pakinggan nyo ito, “Kapayapaan ang iniiwan ko sa inyo, ang aking kapayapaan ay ibinibigay ko sa inyo. Hindi gaya ng ibinibigay ng sanlibutan ang ibinibigay ko sa inyo. Huwag mabagabag ang inyong puso, o matakot man.”; Ano ba ang iyong ikinakatakot? Malugi sa negosyo mo? Mawalan ng hanapbuhay? Ito sinasabi ko sa inyo, Walang anuman bagay dito sa mundo ito na maaaring magdulot ng takot at bagabag sa isang mananampalataya. Kung ang iyong kapayapaan ay nakabatay sa mga sirkumstansya sa mundong ito, ilang saglit lamang at maglalaho yang kapayapaan na yaon. Ngunit kung ang iyong kapayapaan ay nakabatay sa Panginoong Hesus na Siyang namatay para sa iyo, walang sinoman ang makakaagaw sa kapayapaan mo, kahit na sino ka man o ano man ang mga sirkumstansya mo sa buhay. Sa John 16:33, pakinggan ninyo, “Ang mga bagay na ito ay sinabi ko sa inyo, upang sa akin ay magkaroon kayo ng kapayapaan. “Sa sanlibutan ay nahaharap kayo sa paguusig. Ngunit lakasan ninyo ang inyong loob, dinaig ko na ang sanlibutan.” Uubra din natin basahin ang Colossians 1:20, o’ Philippians 4:7, “At ang kapayapaan ng Diyos, na hindi maabot ng pag-iisip, ang mag-iingat ng inyong mga puso at mga pag-iisip kay Cristo Jesus.”

Saan bang tunay nakabatay ang inyong kapayapaan? Sino ba ang nag-iingat ng inyong puso at isipan? Nakatali ba ang inyong kapayapaan sa inyong negosyong palugi? Nakabatay ba sa sinabi sa inyo ng doktor na meron kayong stage 4 cancer? Meron ba kayong asunto sa husgado dahil sa meron umaagaw sa lupa ninyo? Real peace, kapayapaan, Hindi ko maipaliwanag sa salita kung gaano kasarap na matulog sa gabing hindi nag-aalala kung magising ka pa sa umaga? Kilala mo bang tunay si Hesus? Wala itong kinalaman sa nagawa mo o hindi mo nagawa. Kilala mo ba ang Dios? Mayroon ka bang kapayapaan sa iyong puso dahil sa ginawa ni Hesu-Kristo para sa iyo? Mayroon ka ba noon? Kung wala ka ng kapayapaan na iyon, nakakalungkot naman sapagkat iyon ang isa sa mga katangian ng tunay na mananampalataya. Alam nyo marami tayo masyadong kaganyakan, partikular sa pagiging relihiyoso, mga panlabas na anyo ng ating relihiyon. Kung minsan naitatanong ko sa aking sarili, tunay nga bang tayo’y kristiyano? Mayroong tao nagtanong sa akin, “ang mga katoliko ba ay ligtas?” Ang sagot ko ay, “tiyak mo ba na ang lahat ng kaanib-iglesia mo ay ligtas? Ang ating kaligtasan ay hindi sa pag-anib sa anumang relihion. Ang tao ay ligtas na tunay kung ang kanyang tiwala ay tanging sa Panginoong Hesus lamang. Sa pamamagitan ng pananampalataya, mayroon tayong pakikipagkasundo sa Dios sa pamamagitan ng Panginoong Hesu-Kristo. “At sa pamamagitan niya’y nakalapit tayo …”, “through whom also we have obtained our introduction by faith”. Itong salitang ‘introduction’ ay mayroong dalawang pagkakahulugan. Una, maaaring itoy mangahulugan ng isang barkong puno ng mga kalakal, mayroong isa o dalawang maliit na barko ang papalaot upang hilahin ang malaking barko na ito sa daungan, sapagkat hindi batid ng malaking barko kung saan ang mababaw na bahagi ng daungan, kayat siya ay inihahatid ng ligtas sa daungan. Isang posisbilidad na interpretasyon yan. Ngunit sa palagay ko ang mas angkop na ilustrasyon dito ay ang ‘personal introduction to royalty’. Sa palagay nyo ba basta-basta kayong makakapasok sa Malakanyang at sabihin na nais mong makipagusap sa Pangulo ng bansa? Hindi uubra. Ngunit kung kakilala mo yung panganay na anak ng pangulo, ay uubra kang ipakilala sa pangulo. Sa ganitong paraan, Ang anak ng Dios na si Hesus, Siya ang naghahatid at nagpapakilala sa atin sa harapan ng banal na Dios, at Kanyang sinasabi, Ama nais kong ipakilala sa iyo si_____, siya’y isang miyembro ng ating pamilya. ‘Personal introduction to deity by faith through Christ.’ “…personal introduction into this grace in which we stand…”. Naaalala ko ang 1 Corinthians 15:1, pakinggan nyo, “Now I make known to you, brethren, the gospel which I preached to you, which also you received, in which also you stand,”. Ito ang kabalintunaan ng ‘predestination’. Tinatanong ako ng mga tao, “naniniwala ka ba sa predestination? Opo, ako’y naniniwala sa predestination sapagkat ito’y tinuturo ng Biblia, at ang lahat ng mga bagay bagay ay nagsisimula sa walang hanggang kapangyarihan ng Dios (Sovereignty of God). Magsisimula ka ba sa Creation? o sa Humanism? o sa Rationalism. Ngunit, bagama’t itinuturo ito ng Biblia at maraming talat tungkol sa predestination, marami din naman mga talatang katulad ng John 1:12, “Subalit ang lahat ng tumanggap sa kanya na sumasampalataya sa kanyang pangalan…”, “…upang ang sinumang sa kanya’y sumampalataya…” John 3:16, at sa talatang katulad ng 1 Cor 15:1, “…na siya naman ninyong pinaninindigan,”. ‘There is a covenant tension and balance between the initiation of a sovereign God and the sovereign God’s demand that human beings made in His image respond and continue to respond in appropriate covenant ways. This is the commitment balance. This is the “yes we must”.

Totoo na walang mabubuting gawa ng tao ang uubrang maghatid sa atin sa Dios. Walang merito ng tao ang uubrang pumasa sa kabanalan ng Dios. Ngunit ang mabubuting gawa ng tao, pagbabagong-buhay pagkatapos na makilala ang Dios ay ang katunayan ng ating kaligtasan. Hindi mga gawa ng tao ang batayan ng kaligtasan. Ang batayan ng kaligtasan ay ang mga mabubuting gawa na bunga ng ating kaligtasan. Kung sinasabi mong kilala mo si Kristo, ngunit walang pagbabagong nangyari sa buhay mo, Biblically, meron malaking ‘question mark’ sa iyo. Hindi sa Bible, sa iyo.

Pansinin nyo yung mga bagay na ikinagagalak ng isang Kristiyano. Tatlong ulit na ginamit ang salitang “nagagalak” or exult sa English. Kung pagaaralan at susuriin ninyo ang mga salita na ginagamit sa Biblia, hahanapin ninyo ang balangkas, hanapin ninyo ang mga salitang inuulit, hanapin ninyo ang mga ‘keywords’, at mga ‘parallel passages’ sa mga katotohanan sa Biblia, magugulat na lamang kayo at unti-unti ninyong mauunawaan ang nilalayon ng orihinal na may-akda at magiging makabuluhan sa inyo ang pagaaral ng Biblia. Una, “nagagalak tayo sa pag-asa ng kaluwalhatian ng Diyos”. Ito yung sinasabi sa Titus 2:13, “habang hinihintay natin ang pinagpalang pag-asa at ang pagpapakita ng kaluwalhatian ng ating dakilang Diyos at Tagapagligtas na si Hesu-Cristo” – Darating ang isang araw bubuka ang kalangitan sa silanganan, at bubulaga sa lahat ng mga nilalang ang kaluwalhatian na hindi pa nila nakikita sa tanang buhay nila, Si Hesus, Hari ng mga Hari, Panginoon ng mga Panginoon lilitaw sa mga ulap upang kunin Niya ang lahat ng sa Kanya, at ito ang ikinagagalak ng lahat ng mga Kristiyano.

Pangalawa, “nagagalak rin tayo sa ating mga kapighatian” – kapighatian? Hindi kaya mali ang pagkakasalin? Meron kayang mali sa pagkakasulat? Hindi! ang mali ay ating kultura. Ang problema ay ang maling pananaw ng mga Kristiyano sa kanilang pag-aakala na ang kaligtasan ay, hindi ka na magkakasakit at aahon ka na sa hirap. Ito’y ang problema ng Ebanghelyo na naka-tuon sa ako, tayo, akin, atin. Naaalala ko ang Romans 8:17, where Jesus said “you will reign with Me if you suffer with Me”. Naaalala ko rin ang 1 Peter 4:12-16, “huwag kayong magtaka tungkol sa mahigpit na pagsubok na dumarating sa inyo upang kayo’y subukin, na waring may isang kataka-takang bagay na nangyayari sa inyo…” Hindi ba ninyo batid na kung inalipusta ng mundo si Kristo, tayong mga tinawag na maging katulad ni kristo ay aalipustahin din ng mundo? Ngunit ang problema talaga ay niyayapos tayo ng mundo. ‘The tragedy is the world embraces us. The problem is, we’re one of them, and not one of His, and wonder why we don’t see power in the church, because of our selfish lifestyle. Ang problema ay, sadyang umiiwas ang Kristiyano sa kapighatian, na siya mismong maghuhulma sa atin na maging katulad ni Kristo. Hebrews 5:8, “Jesus was perfected by the things that He suffered”. ‘Now if Jesus is the Incarnate Son of God, and God used problems to make Jesus what He wants Him to be, now why do you think you want to get out of it? I submit to you the church will go through the same thing Jesus went through which is rejected by a lost world.’ Ito ang palatandaan ng tunay na mananampalataya – nagagalak sa kapighatian. Bakit tayo nagagalak sa kapighatian? Ano ba idinudulot ng kapighatian sa atin? Sapagkat “ang kapighatian ay nagbubunga ng pagtitiis, 4 at ang pagtitiis ng pagpapatibay; at ang pagpapatibay ng pag-asa. 5 At hindi tayo binibigo ng pag-asa, sapagkat ang pag-ibig ng Diyos ay ibinuhos sa ating mga puso sa pamamagitan ng Espiritu Santo na ibinigay sa atin.” Ang Banal na Espiritu na ibinuhos sa ating mga puso.

Ang salitang pag-asa ay isang kahanga-hanga, kagila-gilalas na salita. Hindi ito tumutukoy sa pangkaraniwang pagkakaunawa natin katulad sa Ingles, “Oh i hope so”, “maybe”, “could be”, “Oh i wish so much”. Ang salitang ito ay nagpapatungkol sa katuparan ng ating pananampalataya. Ang muling pagbabalik ng Panginoong Hesus. Ito ay tiyak na mangyayari at hindi nagdudulot ng takot o’ pangamba sa puso ng mananampalataya. Nais nating lahat na matupad ang pag-asa na yan sa lalong madaling panahon. Ngayon na sana! Sa oras na ito! Sapagkat ang lahat ng ating pag-asa ay nakatali sa kung sino Siya. “At ang pag-asa na ito ay hindi kailanman bumibigo sa atin.” So number 1 meron tayong kapayapaan, number 2 meron tayong personal introduction, at pangatlo meron tayong konsepto ng kagalakan sa gitna ng kapighatian. Mayroon tayong kapayapaan sa gitna ng mundong nahulog sa kasalanan at ang lahat ng problema kaakibat ng kasalanan. At pang-apat ay ang Banal na Espiritu bilang kaloob sa atin. Banal na Espiritu ang tanda ng bagong tipan. ‘Believers have the gift of the Holy Spirit, and people keep saying to me, “You need more of the Holy Spirit” Is this true? Or is it the Holy Spirit who needs more of us? Because Romans 8 says you either got the Spirit or you don’t got the Spirit. We don’t need a second blessing of the Holy Spirit, we need to walk in the first blessing.’ Ang problema sa karamihan sa atin, ang gusto natin ay pananampalataya na makasarili (selfish) – Anong makukuha ko diyan? Anong mapapakinabangan ko dyan? Malimit na ang sarili ang pinaglalaanan nating mga Kristiyano.

Ang mga talatang 1 to 5 ay ang karanasan ng kaligtasan. Ngayon paano natin maiaangkop sa ating buhay? Ano ang batayan ng kaligtasan? Pansinin nyo ang grammatical parallelism sa verse 6 at verse 8 at theological parallelism sa verse 10. “Sapagkat noong tayo’y mahihina pa”. that’s in verse 6. Ngayon sa verse 8, “na noong tayo’y mga makasalanan pa,”. Now look at verse 10, “Sapagkat kung noon ngang tayo’y mga kaaway,“. Obviously, yaong ‘mahihina’, ‘makasalanan’, at ‘kaaway’ ay mga kahanay na konsepto. Anong ginawa ng Dios noong tayo’y mahina, makasalan, at kaaway ng Dios? Isinugo Niya ang Kanyang bugtong na Anak sa takdang panahon upang mamatay para sa makasalanan. Namatay si Kristo para sa ating lahat. Ang susi sa Kristiyanismo ay ang kung sino si Hesus. Kung si Hesus ay hindi Anak ng Dios at isang hamak lamang na anluwagi sa mga lansangan ng Jerusalem, magpatiwakal na lamang tayong lahat. Ngunit kung si Hesus nga ang Siyang Kanyang inaangkin na ipinangakong Dios na nagkatawang-tao, kung gayon, mayroon tayong pag-asa. Ito yaong sinasabi sa Isaiah 53:6 “Tayong lahat ay gaya ng mga tupang naligaw; bawat isa sa atin ay lumihis sa kanyang sariling daan;
at ipinasan sa kanya ng Panginoon ang lahat nating kasamaan”. Ito ang doktrina ng “substitutionary atonement”. Ika’y buhay, mayroong kagalakan, nasa kalusugan, at nasa tamang ugnayan sa Dios sapagkat kusang-loob na ipinagkaloob ng Dios ang Kanyang Anak upang maging katubusan ng lahat.

Yaong huling talata, 11, kung saan sinasabi, “na sa pamamagitan Niya’y tinamo natin ngayon ang pakikipagkasundo.” Ang salitang ito sa Griyego ang salitang “to exchange” o ipinalit. Ipinagpalit natin ang ating kasalanan sa Kanyang katuwiran. ‘Oh what an exchange! What a quid pro quo!’ At dahil dito tayong mananampalataya ay nagagalak sa ating Dios sapagkat sa pamamagitan ng Panginoong Hesu-Kristo natanggap natin ang pakikipagsundo sa Dios! Purihin ang Dios!